We waren al verwittigd door onze reisgidsen en door de andere toeristen die Caïro hadden gedaan: Caïro is, op z'n zachtst uitgedrukt, hectisch. Het is dan ook de dichtsbevolkte stad ter wereld met 16 miljoen inwoners (1/4 van het totaal aantal inwoners). Op weg van de luchthaven naar ons hotel, zien we massa's nieuwbouw langs de autosnelweg, maar dan vooral villa's. Dat is dan ook de eerste en de laatste keer dat we in Caïro villa's zien. Ons hotel is gelegen in de 'gemeente' Giza, op een paar km van de piramiden, op de Piramid Road. De Piramid Road bestaat uit 2 drievaksbanen met een middenberm. Nu ja, drievak, 't is niet dat er lijnen getekend zijn op de weg, maar het heeft wel die breedte en het verkeer rijdt er ook aan de snelheid van de drievaksbanen bij ons. Pittig detail: er zijn geen verkeerslichten of zebrapaden :) Oversteken is dus een heel avontuur en gaat nooit in 1 keer. Soms moet je even in het midden van de weg bliijven staan en vlammen de auto's langs je aan beide kanten. Als auto's knipperen met hun lichten betekent dat niet dat ze je tijd geven om over te steken, wel dat je hen plaats moeten geven om door te rijden! Er zijn veel autotaxi's en busjestaxi's. Die laatste zijn bijna altijd van die oude hippie Volkswagen busjes met platte neus waarin dan een man of 6 zit. Gedeelde taxi's dus. De witten autotaxi's zijn met teller en de zwarte autotaxi's, daar moet je van tevoren een prijs afspreken met de chauffeur.
We verkennen de buurt en wandelen in smalle straatjes waar veel groeten-, fruit- en vooral klerenwinkels zijn. Ook het winkelcentrum rechtover ons hotel telt 5 verdiepingen met uitsluitend kledij. Heel veel (valse) merkkledij ook. We kopen water in de supermarkt (veel te duur in het hotel) en aardbeien: een kilo voor omgerekend 0,70€!
Aan het hotel staan een aantal taxi's en we informeren ons voor een uitstap naar de piramides van Giza, maar ook de andere in de wijdere omgeving van Caïro. Na flink wat onderhandelen spreken we af dat we voor omgerekend 28€ een hele daguitstap zullen doen.
' s Anderendaags staat Ashraf, onze taxichauffeur, ons op het afgesproken uur op te wachten aan het hotel. We besluiten om eerst de piramides buiten de stad te bezoeken en te eindigen met de grote piramides in Giza, aangezien die het laatst zijn gebouwd en de andere piramides als het ware als blauwdruk dienden. We rijden door Giza richting Saqqara, met veel getoeter - alle chauffeurs hebben 1 hand op het stuur, 1 hand op de claxon en altijd een blik in de achteruitkijkspiegels. Vreemd genoeg zijn de chauffeurs toch nog redelijk hoffelijk voor elkaar. Het verkeer staat ook zelden echt stil, maar de chauffeurs laten dan ook geen enkele marge tussen hun auto's. Onderweg rijden we langs een kanaal dat werkelijk smerig is met afval. Wetende dat water in dit woestijnland toch wel schaars is, is het toch wel vreemd dat er zo onzorgvuldig mee wordt omgesprongen door de bevolking en dat afval er zomaar wordt in gedumpt.
Eens in Saqqara aangekomen, bezoeken we eerst het museum, waar we alweer geen foto's mogen trekken, maar dat wel heel modern is ingericht en een mooi collectie heeft. Bij de site van de piramides zelf, worden we al meteen aangesproken door een man die beweert archeoloog te zijn. Hij stelt ons voor om, tegen extra kost, de mastaba's ofte graven van edelen, ook te bezoeken. Aangezien we er 5 jaar geleden in Syrië ook zo'n paar bezocht hadden, waren we wel benieuwd om te vergelijken. De man biedt ons aan om ons rond te gidsen. Best wel interessant, maar het gaat nogal traag en we hebben een uur afgesproken met de chauffeur. We bedanken de man, betalen hem een baksjish (waarover hij nog zit te zagen dat het niet genoeg is, maar ik ben onverwurmbaar!) en gaan in een drafje naar de piramide. Die blijkt gesloten te zijn voor restauranties, maar de site errond is ook wel de moeite waard.
Na Saqqara rijden we naar Memphis, waar een museum te bezichtigen valt met de kolos van Ramses II. Dat is dan ook het belangrijkste wat er te zien valt in het gehucht. We zetten onze reis voort naar Dasjoer, waar we wel in de rode piramide kunnen gaan. Dit is geen tripje voor claustrofoben! Je klimt eerst naar boven aan de buitenkant van de piramide, maar dan moet je gebukt een zestigtal meter naar beneden stappen in een supersmalle gang. Na die gang zijn er een paar zaaltjes, waar bijzonder weinig zuurstof is. De hele trip duurde 20 minuten en toen ik terug buiten kwam was ik zeiknat van 't zweet.
We rijden wat verder naar de 'geknikte' piramide. Deze werd eerst gebouwd en de intentie was om ze vrij hoog te laten komen. Toen de bouwers door hadden dat dit niet haalbaar was (teveel werk, teveel materiaal), beslisten ze om de hoek te verkleinen zodat de piramide niet meer zo hoog zou worden. Vandaar de knik. Je kan bij deze piramide ook nog delen van de buitenste laag goed zien, waardoor ze eigenlijk een effen oppervlak had. Bij de andere piramides werden de omhulsels eraf gehaald om te gebruiken in andere gebouwen.
Na de lunch keren we terug richting Giza. Het is al bijna 16u wanneer we daar toekomen en er is meer bewolking dan in de voormiddag, waardoor de piramides niet zo goed te zien zijn. We zijn eigenlijk moe van de trip en van de warmte en hebben geen zin meer om Cheops te bezoeken - technisch gezien hetzelfde als in Dasjoer, maar dan groter.
De taxichauffeur pikt ons op de afgesproken plek op en rijdt ons terug naar het hotel, maar niet zonder onderweg te stoppen aan een bazaar van een vriend van hem.
's Anderendaags staat een bezoekje aan downtown, met o.a. het Egyptisch museum, op het programma. We nemen eerst een taxi tot aan de metro en vandaar het openbaar vervoer naar het centrum. De metro bestaat uit 2 lijnen en is proper, snel en bijzonder goedkoop (0.14€). Wanneer we uitstappen aan het Tahrirplein, valt de hitte ons op de schouders....het wordt zomer in Egypte! Er is massa's volk in de tuin voor het museum en het is wel een gedoe om binnen te raken: je moet dan eerst nog naar een loket om je fototoestel af te geven want ook hier is foto's maken verboden. Het museum is een heel groot, mooi en statig gebouw dat binnen dringend aan een opfrisbeurt toe is. Er liggen meer dan 125.000 voorwerpen tentoongesteld, sommige stukken letterlijk op elkaar gestapeld in houten kasten. De belichting bestaat uit de neonlampen die de prachtige stukken echt niet to hun recht laten komen. De schat van Toetanchamon is werkelijk indrukwekkend....bij ons zouden ze daarmee alleen al 1 museum vullen. We vragen ons af hoe sommige enorme stukken in en uit het graf van Toetanchamon konden gehaald worden. Er was ook een tijdelijke tentoonstelling over de diefstal van antieke Egyptische stukken in de voorbije eeuw en hoe sommige van deze stukken konden gerecupereerd worden. De Egyptenaren hebben een `wishlist` van stukken die in het buitenland tentoongesteld staan (vb. de rosette in het Louvre) en die ze graag terug in Egypte zouden willen hebben. We zijn zelf eerder voor het idee te vindendat al die schatten toch beter wat verspreid over de wereld liggen.
Buiten het museum is het alweer een drukte van jewelste. We eten in restaurant Felfella en volgen nadien de wandeling die uitgestippeld is in onze National Geographic gids. Er hangt een gelige waas in de stad door een bepaalde wind die typisch in april opsteekt. We eindigen op het megadrukke Ramsesplein waar we moeite hebben met het vinden van het treinstation voor de aankoop van onze tickets naar Alexandrie.
