Maleisië had mijn goesting naar de natuur aangewakkerd dus de volgende reisbestemming moest er wel eentje zijn met veel natuur. Het werd IJsland! Ik ben hier intussen al 5 dagen en zit op een rotske met uitzicht op de Lentifoss.
Het pad leidt verder naar de indrukwekkender Hengifoss maar ik moet verstek geven voor dat stuk wandeling wegens verrokken spier. Mijn reisgenoot, Manten, is dus alleen verder gegaan en zorgt voor foto's. Maar eerst... back to the start!
Aangekomen op maandag in Reykjavik bij betrekkelijk mooi weer. Ons hotel ligt aan de haven en onze verkenning start dan ook daar.
We zijn nu al onder de indruk van het landschap. Het stadje - want het is er wel klein, ook al is het de hoofdstad - bestaat uit gekleurde huizen. Het ene al wat deftiger/meer vervallen uitziend dan het andere, ook al zijn er IJslanders die beweren dat er geen armen of rijken zijn in het land. In het restaurant bestel ik de perfecte link tussen IJsland en Ganshoren: paardensteak! De kleine paardjes zijn namelijk typisch voor het land en paardensteak is typisch voor den beenhouwer achter mijnen hoek thuis. Ganshoren wint.
We kopen een paar kaarten: van het hele land, van de streek rond Landmannalaugar en van de streek rond Myvatn.
Op dinsdag gaan we de auto halen: een Suzuki Grand Vitara - in een land met veel gravelwegen gaan we niet te ecologisch doen wat de auto betreft. De autoverhuurder kijkt bedenkelijk wanneer we zeggen dat we heel de ringweg willen doen - die gaat heel het land rond - en verwittigt ons voor sneeuw in het noorden. We slaan proviand in bij de goedkope Bonus market, rijden wat verkeerd, halen onze bagage op en zijn dan eindelijk de piste in!
Al snel laten we de bewoonde wereld achter ons en komen we terecht in een wijds landschap van heuvels met gras dat nog niet lang genoeg zon heeft gezien om al groen te zijn, bergen met sneeuw en water, veel water. We wilden graag een grote wandeling maken van Landmannalaugar tot Torsmork maar de hutten onderweg blijken nog niet open, ook al is de sneeuw in de lager gelegen gebieden al gesmolten. We proberen dan maar Torsmork te benaderen met het idee om van daar naar Skogar te wandelen maar ook dat blijkt niet mogelijk. Dan maar naar Skogar en van daar een dagje trekken. We bezoeken onderweg onze eerste grote waterval, Seljalandsfoss, maar hebben er al heel wat kleintjes gezien onderweg. Watervallen met hopen hier in Ijsland, en veux-tu en voilà! In Skogar city - er wonen welgeteld 30 mensen - vinden we een guesthouse. Met een walm van alcohol en hartelijkheid worden we er verwelkomd door Sigga, journaliste en trotter op rust en gastvrouw des huizes. We mogen gebruik maken van haar keuken, wasmachine en jacuzzi...heel tof om in zo'n huiselijke sfeer terecht te komen! Manten maakt spaghetti en trakteert ons nadien op een trombone concertje. Sigga is verzot op het nummer Fly me to the moon en tegen dat Manten klaar is met haar verzoeknummer, is ze dan ook helemaal over the moon.
Skogar ligt vlakbij de Eyjafjallajokull en heeft veel geleden onder de uitbarsting ervan in 2010. Sigga vertelt dat alles zwart zag en dat ze nu nog steeds as binnen krijgt wanneer de wind niet mee zit. De noordelijker gelegen Hekla zou ook elk moment kunnen uitbarsten maar dat schijnt meer een lava- dan een asvulkaan te zijn. Sigga zegt dat er nu een vernuftig systeem bestaat waarbij men mensen die ter plekke zijn onmiddellijk kan waarschuwen per gsm wanneer er een uitbarsting dreigt aan te komen. Ze vertelt ook over de bankencrisis en hoe ook zij heel wat geld verloren is. De verantwoordelijken zitten in de cel en worden uitgespuwd door de bevolking. Daar kan men in België nog iets van leren!
Woensdagochtend vertrekken we vroeg te voet richting noorden, met de bedoeling tussen de Eyjafjallajokull en Myrdasjokull te geraken en terug, in totaal een 30km.
We zijn nu al onder de indruk van het landschap. Het stadje - want het is er wel klein, ook al is het de hoofdstad - bestaat uit gekleurde huizen. Het ene al wat deftiger/meer vervallen uitziend dan het andere, ook al zijn er IJslanders die beweren dat er geen armen of rijken zijn in het land. In het restaurant bestel ik de perfecte link tussen IJsland en Ganshoren: paardensteak! De kleine paardjes zijn namelijk typisch voor het land en paardensteak is typisch voor den beenhouwer achter mijnen hoek thuis. Ganshoren wint.
We kopen een paar kaarten: van het hele land, van de streek rond Landmannalaugar en van de streek rond Myvatn.
Op dinsdag gaan we de auto halen: een Suzuki Grand Vitara - in een land met veel gravelwegen gaan we niet te ecologisch doen wat de auto betreft. De autoverhuurder kijkt bedenkelijk wanneer we zeggen dat we heel de ringweg willen doen - die gaat heel het land rond - en verwittigt ons voor sneeuw in het noorden. We slaan proviand in bij de goedkope Bonus market, rijden wat verkeerd, halen onze bagage op en zijn dan eindelijk de piste in!
Al snel laten we de bewoonde wereld achter ons en komen we terecht in een wijds landschap van heuvels met gras dat nog niet lang genoeg zon heeft gezien om al groen te zijn, bergen met sneeuw en water, veel water. We wilden graag een grote wandeling maken van Landmannalaugar tot Torsmork maar de hutten onderweg blijken nog niet open, ook al is de sneeuw in de lager gelegen gebieden al gesmolten. We proberen dan maar Torsmork te benaderen met het idee om van daar naar Skogar te wandelen maar ook dat blijkt niet mogelijk. Dan maar naar Skogar en van daar een dagje trekken. We bezoeken onderweg onze eerste grote waterval, Seljalandsfoss, maar hebben er al heel wat kleintjes gezien onderweg. Watervallen met hopen hier in Ijsland, en veux-tu en voilà! In Skogar city - er wonen welgeteld 30 mensen - vinden we een guesthouse. Met een walm van alcohol en hartelijkheid worden we er verwelkomd door Sigga, journaliste en trotter op rust en gastvrouw des huizes. We mogen gebruik maken van haar keuken, wasmachine en jacuzzi...heel tof om in zo'n huiselijke sfeer terecht te komen! Manten maakt spaghetti en trakteert ons nadien op een trombone concertje. Sigga is verzot op het nummer Fly me to the moon en tegen dat Manten klaar is met haar verzoeknummer, is ze dan ook helemaal over the moon.
Skogar ligt vlakbij de Eyjafjallajokull en heeft veel geleden onder de uitbarsting ervan in 2010. Sigga vertelt dat alles zwart zag en dat ze nu nog steeds as binnen krijgt wanneer de wind niet mee zit. De noordelijker gelegen Hekla zou ook elk moment kunnen uitbarsten maar dat schijnt meer een lava- dan een asvulkaan te zijn. Sigga zegt dat er nu een vernuftig systeem bestaat waarbij men mensen die ter plekke zijn onmiddellijk kan waarschuwen per gsm wanneer er een uitbarsting dreigt aan te komen. Ze vertelt ook over de bankencrisis en hoe ook zij heel wat geld verloren is. De verantwoordelijken zitten in de cel en worden uitgespuwd door de bevolking. Daar kan men in België nog iets van leren!
Woensdagochtend vertrekken we vroeg te voet richting noorden, met de bedoeling tussen de Eyjafjallajokull en Myrdasjokull te geraken en terug, in totaal een 30km.
Prachtige uitzichten onderweg met de ene foss na de andere. Het wordt een stevige klimweg en na een paar kilometers komen we in sneeuwlandschap terecht, maar we gaan verder, door de wind, door de regen... We halen onze eindbestemming jammer genoeg niet en na 5 uur stappen beslissen we toch maar rechtsomkeer te maken. Bij onze terugkeer naar de guesthouse, worden we verwelkomd met een tas thee en kunnen we nog een warme douche nemen. De stapschoenen bleken toch niet waterproof dus we moeten overschakelen naar ander, niet aangepast schoeisel voor de rest van de dag terwijl we onze bottinen met de autoverwarming trachten te drogen...met de nodige geurhinder tot gevolg!
We rijden door naar een guesthouse in Hali, dat in het teken staat van een bekende Ijslandse schrijver. Onderweg stoppen we nog langs Dyrholaey aan zee. Het zwarte strand en ditto rotsen, de woeste zee en de donkere wolken zorgen voor een dreigend landschap. De Trotter raadt ons een omwegje langs een gehucht aan - alsof er hier iets anders is dan gehuchten - met een mooi kerkje.
Inderdaad, schattig kerkske, maar zoals Manten opmerkte: ze zijn hun kerken hier precies in de Ikea gaan halen want 't zijn allemaal dezelfde: wit met een rood dak erop. Onze route gaat verder langs de Vatnajokull, de grootste gletsjer van Europa met een opp van 8400km2! We rijden langs uitlopers van gletsjers die er in de schemer ook al indrukwekkend uitzien.
We rijden door naar een guesthouse in Hali, dat in het teken staat van een bekende Ijslandse schrijver. Onderweg stoppen we nog langs Dyrholaey aan zee. Het zwarte strand en ditto rotsen, de woeste zee en de donkere wolken zorgen voor een dreigend landschap. De Trotter raadt ons een omwegje langs een gehucht aan - alsof er hier iets anders is dan gehuchten - met een mooi kerkje.
Donderdag beginnen we met een bezoek aan Jokulsarlon, een meer waarin brokken drijven van de Vatnajokull. Mooie kleuren, die nog meer geaccentueerd worden door een streepje zon.
We beginnen aan de wandeltocht met de bedoeling tot aan de gletsjer zelf te komen maar dat blijkt wel heel ver en we zijn er niet op voorzien kwestie van drank en voedsel. Onderweg wel zeehonden en vogels gespot. Lunchen doen we id auto: boterhammen met geitenkaas en pindakaas.
Vrijdag staat een wandeling in de omgeving v Stafafel op het programma; op het eerste zicht makkelijk en niet te lang. We lopen echter wat verloren: was het nu aan deze splitsing van het riviertje rechtsaf of bij de volgende? Bij elke rivieroversteek haal ik mijn teva's boven en waad ik door het ijskoude water. We geraken tot op een plateau tussen 2 bergen waar het heel even heel stil is: geen regen en geen stromend water te horen. Zalig! Prachtig uitzicht ook alweer. Stenen van allerlei kleuren op de grond: van donker oranje tot appelblauwzeegroen. Maar daar is alweer het volgende beekske dat we over moeten en moeten blijven volgen. Dat beekske wordt een vrij lastig parcours en op de duur gaan we er gewoon helemaal met onze schoenen in; dat is veiliger. Na 7u quasi non stop wandelen komen we toe aan de auto en rijden alweer verder oostwaarts naar Egilstaddir. Vandaag doen we het rustig aan: slechts 1 (voor Manten 2) waterval bezocht, rond het meer gereden, van het landschap genoten en een paar uur gaan lezen/blog schrijven in een café in Seydisfjordur,waar de plaatselijke breiclub trouwens ook haar bijeenkomsten schijnt te houden. Het stadje is best wel pittoresk, met de gekleurde huizen rond de fjord. Nadien springen we nog even binnen bij een tentoonstelling vd plaatselijke kunstacademie. We rijden door mistbanken, door zonnige en besneeuwde heuvels naar onze laatste stopplaats voor vandaag: een guesthouse in Grimstaddir in het noorden met rondom ons 2 boerderijen en voor de rest enkel wijdse besneeuwde vlakte. De eigenaar van onze guesthouse wist ons te vertellen dat er tot 10 dagen geleden nog hevige sneeuwstormen waren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten