Dag 11-14: Langkawi

Op maandagochtend werd ik gewekt door de muezzin (eerste keer) en door een tiental nieuwe jeukende muggenbeten (damn you, tropisch klimaat!) en even later ging de wekker af voor onze boottocht. In de kletsende regen vaarden we met een 200-tal mensen richting Langkawi. Ik heb het grootste deel van de rit geslapen dankzij Touristil, dat ik preventief had ingenomen tegen zeeziekte. Dat bleek geen overbodige luxe...heel wat mensen liepen groen richting toilet.

Op de boot zaten veel compleet in het zwart gesluierde vrouwen, met zelfs een extra sluier voor hun aangezicht zodat enkel nog een rechthoekje ter hoogte van de ogen open blijft- vermoedelijk Saoudi's. Onze Chinese gids in Georgetown had ze nogal oneerbiedig ninja's genoemd maar de gelijkenis ermee was wel treffend.
Het bleef de rest van de dag regenachtig en we lummelden wat rond in het hotel, dat overigens heel groen en uitgestrekt is. Langkawi is een pak meer toeristisch dan de andere plaatsen die we tot nu toe zagen en de prijzen zijn dan ook navenant. Tot nu toe konden we meestal eten voor een tiental ringitt per persoon (iets meer dan 2€), hier moeten we bijna 35RM rekenen. ' s Avonds gingen we in een goedkope eettent rechtover het hotel bij Chinezen eten. De tv stond er op en speelde onze favoriete Maleisische tv soap!
Dinsdag uitgebreid ontbeten, strandwandeling, straatwandeling en dan eigenlijk extreem lui liggen lezen aan het strand. Af en toe werd dat eens onderbroken door een buitje maar al bij al toch een zonnige dag, genoeg om wat kleur te hebben. Ik ben in de zee gaan zwemmen...zaaaaalig!

Quote van de dag (Yanna): "die ninja's hebben wel continu beeld in panorama modus".

Woensdag namen we de kabellift in het westen van het eiland. Op weg naar daar vertelde de taxichauffeur ons dat de grote tsunami van 2004 ook zijn huis verwoest had. Hij vertelde ons ook dat er wel 90 eilandjes rond het hoofdeiland liggen en dat toerisme de belangrijkste bron van inkomsten is voor de bewoners.
In de kabellift zaten we dan weer samen met een koppel Irakezen op huwelijksreis. Ze vertelden dat het in Bagdad nog erg gevaarlijk is, dat er nog steeds ontploffingen zijn en dat meneer telkens naar zijn vrouw en moeder moet bellen om te laten weten dat hij goed op zijn werk is aangekomen. Bovenaan de kabellift wachtte ons weer een prachtig panorama met in wolken gehulde bergen. Ook daarboven was de vochtigheidsgraad erg hoog.

De rest van de dag werd besteed aan luieren op het strand en in de kamer wegens stortregen.
Donderdag werden we wakker met stralend weer, alsof het regenseizoen verlof had genomen voor onze laatste dag verlof. Er volgde dus een vitamine-D-opslorpdag aan het strand eindigend met een uitgebreide fotoshoot van de zonsondergang.

Enkele wist-je-datjes: wist je dat
- de bekende schoenmaker Jimmy Choo afkomstig is van Maleisië en meer bepaald van Penang?
- Langkawi het St Tropez van Maleisië wordt genoemd maar dat noch ik, noch Emily (jammer genoeg?) de vergelijking kunnen maken?
- Maleisië eigenlijk helemaal niet zo toeristisch is en oa daarom een grotere aanrader is dan zijn buurland Thaïland?
- je in Maleisië echt om het even waar en wat kan eten en drinken zonder ziek te worden (die ene schijterij uitgezonderd)

- Nasi Lemak het nationale gerecht is en dat het oa gekenmerkt wordt door gedroogde/gepekelde ansjovisjes?

- zoals de Engelsen ook de Maleisiërs verzot zijn op cake en zelfs aparte cake winkels hebben?

- de cocktails op Langkawi belachelijk weinig alcohol bevatten?
- maar dat de verse vruchtensappen wel heerlijk zijn!?

- Emily en ik dit tot een van onze beste reizen rekenen? ;-)