Met heel pijnlijke kuitspieren staan we op woensdag op om richting Cameron Highlands te gaan. Onze minibus vertrekt met een uur vertraging omdat de remmen moesten vervangen worden :-s Tijdens de tocht naar daar wisselen palmolieplantages zich af met regenwoud...al dat groen blijft b(l)oeien!
Enkele vreemde gewoonten van de Maleisiërs: ze drinken hier erg graag zoete dingen, bij versgeperst fruitsap moeten we steevast vragen om geen suiker toe te voegen en als je daarenboven ook vraagt om er geen ijsblokjes in te doen, riskeren ze het appelsiensap nog eens extra op te warmen! Ook koude melk is vreemd voor hen. Ze hebben enorm veel import producten, zelfs fruit (vb appels uit nieuw zeeland), wat nogal bizar is gezien het klimaat hier. Soms wordt geld met 2 handen gegeven als vorm van beleefdheid; ze spreken dus niet met 2 woorden maar wel met 2 handen.
Na heel wat klimmen en bochten komen we aan in de Cameron Highlands, een soort van oase in dit warme land in die zin dat de temperatuur er een tiental graden lager ligt. De Engelsen zochten hierboven rust en koelte op en vonden er ook niet beter op van theeplantages aan te leggen. Trouw aan de Engelse traditie gaan Emily en ik afternoon tea drinken in een van de oudste hotels in de streek, helemaal in koloniale stijl: Ye Olde Smokehouse.
Enkele vreemde gewoonten van de Maleisiërs: ze drinken hier erg graag zoete dingen, bij versgeperst fruitsap moeten we steevast vragen om geen suiker toe te voegen en als je daarenboven ook vraagt om er geen ijsblokjes in te doen, riskeren ze het appelsiensap nog eens extra op te warmen! Ook koude melk is vreemd voor hen. Ze hebben enorm veel import producten, zelfs fruit (vb appels uit nieuw zeeland), wat nogal bizar is gezien het klimaat hier. Soms wordt geld met 2 handen gegeven als vorm van beleefdheid; ze spreken dus niet met 2 woorden maar wel met 2 handen.
Na heel wat klimmen en bochten komen we aan in de Cameron Highlands, een soort van oase in dit warme land in die zin dat de temperatuur er een tiental graden lager ligt. De Engelsen zochten hierboven rust en koelte op en vonden er ook niet beter op van theeplantages aan te leggen. Trouw aan de Engelse traditie gaan Emily en ik afternoon tea drinken in een van de oudste hotels in de streek, helemaal in koloniale stijl: Ye Olde Smokehouse.
Het valt ons meteen op dat hier veel meer bloemen bloeien dan we tot nu toe zagen. We wandelen 3km terug richting Tanah Rata, kwestie van de stramme kuiten wat los te werken en verkennen vervolgens het stadje dat nogal toeristisch is. Ons hotel is nog lekker ouderwets, een villa in koloniale stijl met mooie tuin aan. Andere hotelgasten hadden op Booking.com geklaagd over de te dunne dekens om te slapen in dit frisse klimaat maar deze 2 Belgische hete dozen hadden het lekker warm vorige nacht. Alweer met stijve spieren begonnen we aan een jungle wandeling die volgens een local best wel makkelijk was. Emily was het daar gaandeweg niet mee eens dus opteerden we voor een andere wandeling die naar de Robinson falls leidde. 
Gemoedelijke tocht die ons steeds dieper in het regenwoud bracht. Naarmate we vorderden werden de hindernissen echter moeilijker. Soms moesten we onder of boven gevallen boomstammen. We doopten onze techniek hierbij: the hug and slide position.
Twee en een half uur en veel zweet later kwamen we via een escape route uit in een groentenboerderij. De escape route werd ons via een nota op een boom aangeraden door een lokale trekker die schreef dat de laatste 300m "difficult" tot 'very difficult" waren bij regen. Terugkeren was het andere alternatief. Geen optie dus!
We begonnen van de boerderij bergop te wandelen naar de Boh thee plantage maar besloten uit vermoeidheid (ik dan vooral, Emily stond nog hyper van de adrenaline van onze grensverleggende tocht) toch maar te liften tot boven, waar ons een prachtig uitzicht op de plantages wachtte.
Na een langere rustpauze liftten we met een schoolbus terug en de chauffeur was zelfs zo vriendelijk om ons tot Tanah Rata te brengen. 
We gingen nog aardbeien eten op een aardbeienboerderij (ook een specialiteit hier), gingen nog even langs een cactus boerderij waar overigens ook massagestoelen stonden en lieten er ons schaamteloos in masseren.
We gingen nog aardbeien eten op een aardbeienboerderij (ook een specialiteit hier), gingen nog even langs een cactus boerderij waar overigens ook massagestoelen stonden en lieten er ons schaamteloos in masseren.
Bekaf nu en morgen een vroege bus naar het eiland Penang!
PS quote van de dag door Emily: "met mijn bedoempte bril lijkt het hier wel gorillas in the mist"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten