Dag 4-5: Jerantut en Taman Negara

We nemen afscheid van Michiel en Mieke op maandag, worden door taximan Radu voor teveel geld aan het busstation afgezet (bus is bas in het Maleisisch) waar we richting Jerantut vertrekken. Na een uur rijden en enkele verdachte geluiden, blijkt er iets mis te zijn met het wiel en moeten we eruit aan 'de payage' langs de autosnelweg. Een andere bus is gelukkig gestopt en brengt ons naar het volgende busstation waar we nog eens anderhalf uur wachten. We komen eindelijk in Jerantut aan rond 17u en worden weer voor teveel geld aan hotel Wau afgezet. Met de hotelbediende regelen we ons transport naar de jungle voor 's anderendaags en ook al ons vervoer voor de Cameron Highlands op woensdag (geen rechtstreeks openbaar vervoer tot daar). We gaan Jerantut verkennen en moeten onderweg noodgedwongen schuilen voor onze eerste tropische stortbui.
We dineren in een lokaal tentje voor omgerekend 4€ pp en hebben veel plezier met het Nederlands dubben van een Maleisische soap die daar op de tv speelt.
Aangezien er verder niet veel te beleven valt en we heel vroeg opstaan (namelijk voor 7u) liggen we tegen 22u al te pitten. Na een lange en zalige nacht - nog wat Belgische vermoeidheid afschudden-nemen we in de koele ochtend (25°) een bus naar Taman Negara. Tijdens de anderhalf uur durende rit rijden we voornamelijk langs palmboomplantages en we moeten soms stoppen voor overstekende koeien.

Eens in Taman Negara, moeten we heel wat dingen betalen: de toegang, het meehebben van een fototoestel en de oversteek van de rivier om in het woud te geraken, maar alles samen is het nog geen 2€ pp. We wandelen richting canopy walkway en worden verwelkomd door allerlei vreemde geluiden van vogels en insecten - we menen op een bepaald moment iets te horen dat op een reishaardroger gelijkt (dixit Emily). De flora rondom ons is alleszins mooi en indrukwekkend.

Onze lichaamstemperatuur is al wat gestegen wanneer we aan de walkway komen. Deze is jammer genoeg maar gedeeltelijk open wegens onderhoudswerken, wat wel geruststellend is gezien de hoogte van de hangbrugjes! Tof en spannend om tussen de boomkruinen te (wiegel)wandelen, maar niet voor mensen met hoogtevrees.

We zetten onze tocht voort naar bukit Teresek, waar ons volgens Trotter een adembenemend uitzicht wacht. De tocht is steil en lang...liters zweet hebben we daar geproduceerd!


Het uitzicht is inderdaad niet mis maar ik had meer verwacht na die inspanning. Op de terugweg missen we de afslag naar een alternatieve route, waarschijnlijk wegens oververhitting van ons brein en slappe benen.
We eten aan een rivierrestaurantje en gaan op ons gemak terug naar de bushalte, waar we een babbel slaan met een 11-jarige jongen. Ik complimenteer hem op zijn Engels, waarna hij me zijn Engelse leerboek toont. Naast het hoge niveau van taal, wordt er in het boek ook veel nadruk gelegd op ouderwetse familiale waarden (vader is gezinshoofd, moeder is een happy housewife).

Terug in het hotel duurt het even voor we afgekoeld raken. Nadien dineren, blog posten en bed in!

 PS Quote van de dag door Emily: "we zitten hier nu eenmaal niet in Calais".
PPS indrukken over de Maleisiërs: doorgaans erg vriendelijk en geïnteresseerd in waar we vandaan komen en zo. Maar ze durven je op een even vriendelijke manier in t zak zetten. AZe willen niet op de foto staan. We merken toch verschillen tussen de Chinese en de Indische Maleisiërs: de Chinezen zijn norser en duurder in hun producten (voeding en andere).